มิจฉาทิฐิ
มิจฉาทิฐิ หรือ มิจฉาทิฏฐิ หมายถึง ความเห็นผิด การเห็นกงจักรเป็นใบบัว พระพุทธองค์ทรงตรัส[1]ไว้ว่า"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สมณพราหมณ์บางพวกมีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า
- ทานที่ให้แล้วไม่มีผล
- การบูชาไม่มีผล
- การบวงสรวงไม่มีผล
- ผลของกรรมดีกรรมชั่วไม่มี
- โลกนี้ไม่มี
- โลกอื่นไม่มี
- มารดาไม่มีบุญคุณ
- บิดาไม่มีบุญคุณ
- สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะไม่มี
- สมณพราหมณ์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ทราบถึงโลกนี้และโลกอื่นด้วยปัญญาอันยิ่งเอง และสามารถทำให้ผู้อื่นรู้ตามด้วย ไม่มี"
ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ
ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ มี 2 อย่าง[2] ได้แก่
- ปรโตโฆสะ คือ การโฆษณาแต่บุคคลอื่น เสียงจากผู้อื่น ฟังคำบอกเล่าชักจูงของผู้อื่น
- อโยนิโสมนสิการ คือ การทำในใจโดยไม่แยบคาย การไม่ใช้ ปัญญา พิจารณา ความไม่รู้จักคิด การปล่อยให้อวิชาครอบงำ ตรงกันข้ามกับคำว่า โยนิโสมนสิการ
อ้างอิงจาก
- พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์".
- พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม".
- อักขณสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓
บทความเกี่ยวกับศาสนาพุทธนี้ยังไม่สมบูรณ์ คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้ด้วยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:พระพุทธศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น