มีหลายคน ที่ประสบความสำเร็จในชีวิตเพราะการพูดแต่ก็มีอีกหลายคนเช่นกันที่ล้มเหลวพลาดท่าจากคำพูดของตนเองคำพูดที่ออกจากปากนั้นเปรียบเสมือนดาบสองคมหากรู้จักพูดหรือพูดแต่เรื่องที่สร้างสรรค์ก็จะเป็นประโยชน์ทำให้เป็นที่สนใจรักใคร่นับถือ
หากไม่รู้จักพูดพูดจาเพ้อเจ้อส่อเสียดรู้ไม่จริงแล้วพูดหรือพูดจาโกหรเอาตัวรอดจะทำให้ขาดความน่าเชื่อถือขาดความไว้วางใจและบ่อยครั้งจะมีผลกระทบต่อผู้พูดในทางร้ายเพราะเมื่อพูดแล้วคำพูดนั้นไม่สามารถเรียกกลับคืนได้ดังภาษิตจีนที่ว่า “คำพูดที่หลุดออกจากปากแล้ว ใช้ม้าลากถึงหกตัวก็ลากคืนมาไม่ได้”
จงระมัดระวังในการพูดจาโดยเฉพาะในการทำงานและคบหาสมาคมหรือแม้กระทั่งในครอบครัวก่อนที่จะพูดสิ่งใดออกไปจะต้องคิดให้รอบคอบว่าคำพูดนั้นมีประโยชน์มีความสร้างสรรค์ทำให้ผู้ฟังพึงพอใจหรือมีผลกระทบต่อตนเองและผู้อื่นมากน้อยเพียงใดหากไม่แน่ใจแล้วให้นิ่งเสียดีกว่าอย่าพูดออกไปโดยเด็ดขาดเพราะว่าคำพูดนั้นอาจส่งผลย้อนกลับมาเป็นภัยร้ายต่อตนเองในภายหลัง
จงจำภาษิตจีนเตือนใจที่ว่า
“โรคภัยเข้าทางปาก ภัยภิบัติออกจากปาก”
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆ จาก
http://herohunsa.blogspot.com/2010/07/blog-post_08.html
โรคเข้าทางปาก ภัยออกจากปาก
|
ภาษิตว่า “โรคเข้าทางปาก ภัยออกจากปาก” เป็นคำกล่าวที่ถูกต้องโดยแท้ เพราะการเจ็บไข้ได้ป่วยของมนุษย์ สาเหตุส่วนใหญ่เป็นเพราะไม่ระมัดระวังการกินการดื่ม ไม่จำกัดปริมาณการกิน ไม่พิถีพิถันเรื่องอนามัยความไม่สะอาดจึงง่ายต่อการติดโรค เพราะเชื้อโรคล้วนเข้าทางปาก จึงได้ว่าโรคเข้าทางปาก
ภัยพิบัติของคน ส่วนใหญ่ มักเนื่องจากการไม่ระมัดระวังคำพูด หรือพูดว่าเสียดสีผู้อื่น หรือชอบวิพากษ์วิจารณ์ผู้อื่น ก่อให้เกิดความเจ็บแค้นจนเป็นสื่อนำแห่งภัยพิบัติจึงได้ว่า “ภัยออกจากปาก” โดยเฉพาะพวกหญิงปากจัด ที่ปากอยู่ไม่สุข ชอบพูดนินทาช้าวบ้านอย่างสนุกปาก ซึ่งไม่เพียงแต่ตนเองจะผิดศีลทางวจีกรรม ยังทำให้ผู้อื่นต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงไปด้วยบุคคลดังกล่าว จัดอยู่ในกลุ่มคนพาลที่อันตรายมาก บั้นปลายคงต้องประสบภัยพิบัติเพราะปากเป็นแน่แท้ ตายแล้วตกสู่นรกขุมตัดลิ้นเสวยทุกข์เวทนา ดังนั้นเวลาจะพูดอะไรจึงควรคิดก่อน พูดแต่น้อบไม่พูดเสียดสีนินทาผู้อื่น ไม่พูดถึงข้อเสียของผู้อื่นไม่พูดวิพากษ์วิจารณ์ผู้อาวุโสกว่า ควรเปิดเผยแต่เรื่องดีและปกปิดเรื่องไม่ดีของผู้อื่น จึงไม่ก่อวจีกรรม ไม่พูดเรื่องที่จะก่อความเจ็บแค้นแก่ผู้อื่น จึงจะไม่เกิดภัยแก่ตน ข้อเสียที่สุดของนักบำเพ็ญธรรมก็คือ การพูดโดยไม่คิดก่อน ผู้รู้ตัวว่าบกพร่องข้อนี้ ก็จงรีบปรับปรุงตัวใหม่ ขอให้เอาอย่างมนุษย์ทองคำที่ปิดผนึกปากตัวเอง จึงจะไม่ถูกตัดทอนความเจริญ
|
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆ จาก
